<< Είναι και αυτό που περπατάς και δεν ξέρεις τι θα σου φέρει η επόμενη στροφή,τι μαγαζιά θα ανακαλύψεις και τι καινούργιες φυσιογνωμίες θα δεις. Σου δημιουργεί πεταλούδες στο στομαχί,λες και είσαι ερωτευμένος αλλα με κάτι άγνωστο και απρόσωπο...Θες να τα γυρίσεις όλα.>> Αυτά σκέφτοταν η Ρεβεκκα καθώς περπατούσε στους δρομους του Cinque Terre στην ιταλική Ριβιέρα.
 Μόλις είχε φτάσει και ήταν ακόμα με τις αποσκευές στο χέρι και ένα χαρτάκι με την διεύθυνση του ξενοδοχείου,στο οποίο είχε κάνει κράτηση.
  Μια εβδομάδα πρίν, ηταν μόνη στο πατρικό της σπίτι στο Λονδίνο,και έπινε το αγαπημένο της τσάι,(πράσινο με  άρωμα ρόδου),καθισμένη στις ξύλινες καρέκλες στο μπαλκόνι της και ξεφύλιζε ένα περιοδικό με τουριστικούς προορισμούς.Κατευθείαν έπεσε το μάτι της στην στήλη με τις 10 καλύτερες περιοχές στην Ιταλία. Και να την τώρα,γεμάτη με την ασυγκρατοσύνη της να περιφέρεται στους δρόμους.τους οποίους πριν λίγο κοιτούσε μόνο στις εικόνες.